‘Ik ben zooooo moe’ zei ze.
Ze zat tegenover me in de stoel en zo zag ze er eerlijk gezegd ook uit. Haar snelle ademhaling en de donkere kringen onder haar ogen verraadde dat de vermoeidheid niet van de laatste dagen was.
Miranda, een moeder van 2 pubers was al een aantal jaar ‘gelukkig’ gescheiden. Naast haar baan in de zorg was ze ook mantelzorgster voor haar zieke moeder.
Zij wilde graag een afspraak omdat ze al een tijd last had van druk op haar borst. Het advies van de dokter om de diepere oorzaak van haar stressklachten aan te pakken, had ze gelukkig ter harte genomen.
Terwijl we rustig een kop thee dronken ging ik op zoek naar de kern van het probleem. Door een simpele vraag een aantal keer te herhalen kwamen we al snel bij de oorzaak.
Het gesprek liep als volgt:
Ik: Miranda, hoe is het een probleem voor jou om zo moe te zijn?
M: nou dan kan ik niet doen wat ik allemaal nog moet doen.
Ik: en hoe is dat een probleem?
M: dan raak ik gestrest en geïrriteerd en dan ben ik geen leuk mens.
Ik: hoe is dat dan een probleem voor je?
M: dan zien mensen mij van mijn slechte kant en denken ze dat ik het niet red ik mijn eentje. Dan voel ik mij zwak en stom.
Ik: hoe is dat een probleem voor jou, dat jij je zwak en stom voelt?
M: nou gewoon…dan voel ik me waardeloos. (de tranen schoten in haar ogen)
Ik: oké dan voel je je waardeloos. Ik zie dat het je raakt. Wat gebeurt er nu?
M: ik heb het benauwd, alsof er een steen op mijn borst ligt.
Ik: heb je dit gevoel eerder ervaren?
M: oh ja zo vaak! Tijdens mijn scheiding, op mijn werk en vroeger op de lagere school eigenlijk ook al.
Ik: als jij je niet meer waardeloos zou voelen, hoe zou je leven er dan uitzien?
M: dan zou ik me heel sterk en zelfverzekerd voelen. Dan kan ik weer lachen en maakt het me niets uit wat anderen van mij vinden.
Dat zou zoooo veel rust geven. (zuchte ze)
Het gebrek aan zelfvertrouwen was bij Miranda dus onbewust de oorzaak van haar vermoeidheid.
Ze was altijd aan het rennen en zorgen. Wilde niet laten blijken dat ze het soms ook moeilijk had en ging daardoor over haar lichamelijke grenzen. Haar batterij was leeg.
Ze was zich er niet bewust van maar haar onbewuste wist het al lang. Die was al een tijd seintjes aan het geven d.m.v. lichamelijke klachten.
Na dit voorgesprek kon de hypnose-sessie beginnen.
Ze koos ervoor om lekker te gaan liggen op de massagetafel. (veel mensen vinden het prettig om te liggen wanneer ze in de ontspannen staat van hypnose gaan)
Ik nam uitgebreid de tijd om haar heel rustig steeds dieper in trance te laten gaan. Het was fijn om te zien dat ze zich steeds meer op haar gemak begon te voelen en zich daardoor over kon geven aan de ontspanning. Ze liet steeds meer spierspanning los en ik zag dat haar ademhaling kalmeerde.
Toen ze diep genoeg in trance was hebben we een prachtige sessie gehad.
Onder hypnose kon ze namelijk heel goed contact maken met haar onbewuste. Haar brein ging aan het werk om het probleem op te lossen.
Op mijn vragen kon ze heel ontspannen antwoord geven. De antwoorden kwamen als vanzelf omdat haar kritische (bewuste)mind zich er niet mee bemoeide.
Aan het einde van de sessie hebben we uitvoerig getest of het nare gevoel in haar borst nog omhoog te halen was. Het was er niet meer. Het was gewoon verdwenen.
Verbaasd en opgelucht ging ze uiteindelijk de deur weer uit.
Geweldig om te zien! Ik verheugde me nu al op de vervolgafspraak om te horen welke veranderingen ze allemaal had opgemerkt in het dagelijks leven.
Natuurlijk is dit een beknopte versie van de hele sessie.
Ik plan altijd ruim voldoende tijd in (2 uur) zodat we rustig en met volle aandacht aan het werk kunnen gaan.
‘De oplossing zit in jezelf’
Ben jij benieuwd wat hypnotherapie voor jou kan betekenen? Neem gerust contact op want een telefoontje kan heel verhelderend zijn.
Tel: 06 380 80 677
Mirjam Pet-Meijvogel
Recente reacties